Chomik roborowskiego

Cechy Ogólne
Jest to najmniejszy gatunek z chomików karłowatych. Są one nie tylko najmniejsze ale również najbardziej ruchliwe, najzwinniejsze i najszybsze. Są obecnie często trzymane jako zwierzęta domowe. Chomik ten ma zaledwie 6-9 cm długości (na zachodzie są one większe, na wschodzie mniejsze). Waży przeciętnie od 10 do 26 gramów (samce przeciętnie 26, samiczki 24,5 g). Maksymalnie osiąga więc wagę dwutygodniowego chomika syryjskiego. Ma krótką, szeroką głowę z dużymi okrągłymi oczami. Czaszka ma około 23 mm długości. Posiada lekko owłosiony, bardzo krótki, prawie niewidoczny ogonek. Ma on długość przeciętnie od 5 do 10 mm. Pionowo stojące uszy są nieproporcjonalnie duże w porównaniu do całego ciała, osiągają one od 10 do 14 mm. Są one jasne i posiadają ciemne obwódki. Górna zewnętrzna część uszu jest zabarwiona na kolor brązowy lub czarny, a dolna zewnętrzna i wewnętrzna jest biała. Podbicia stóp ma owłosione. Tylnie łapy mają długość 10 do 12 mm, kości łap są więc bardzo krótkie. Nad oczami posiada białe obwódki. Górne wąsy są zazwyczaj białe, dolne czarne. Posiada futro o kolorze zbliżonym do koloru piasku, jasnobrązowe, lub szarobrązowe (w celu ukrycia się na tle otoczenia). W zależności od pory roku, zmienia się odcień futra z czerwonawego w lecie na szary w zimie. Nie posiada pręgi grzbietowej ani bocznych plam. Włosy futra są bardzo miękkie i cienkie. Futro na części grzbietowej ma długość 9 mm. Brzuch ma barwę białą a futro jest grubsze niż na grzbiecie. Pomiędzy brzuchem a grzbietem widać wyraźną granicę koloru. Biegnie ona łukiem przez barki, boki i biodra. Występują w dwóch odmianach ubarwienia, naturalnej oraz odmianie Husky – z białą głową. Żyje przeciętnie do dwóch lat i zazwyczaj rzadko chorują.
W zależności od występowania, chomiki Roborowskiego mają bardzo różny wygląd zewnętrzny. Tabela poniżej przedstawia tę zależność od miejsca występowania:

• Rozmiary ciała (mm)
• Długość ciała
• Długość ogona
• Długość tylnich nóg
• Długość uszu

• Nan Shan
• 90,0
• 7,0
• 14

• Tuwa
• 68-92
• 6-12
• 10-12
• 14-15

• Pół. Shaanxi
• 73-81
• 11-14
• 11,5-12
• 12-14

• Mandżuria
• 53-60
• 7-9
• 10,5-11
• 12-13

• Mongolia
• 67-76
• 7-11
• 10-12
• 10-12

Pochodzenie i występowanie

Chomiki Roborowskiego spotykane są najczęściej w środkowej części Azji, na terenach pustynnych, piaszczystych, tam gdzie występują wydmy i utwardzone lotne piaski. Na takich terenach podłoże długo promieniuje ciepłem. Warunki w takim terenie są bardzo specyficzne. Pomiędzy zimą a latem istnieje duża rozbieżność temperaturowa – wahają się one od 26 w lecie do -25°C w zimie. Występują tam również duże wahania wilgotności powietrza – od 80% w lecie, do mniej niż 30% w zimie. W ciągu roku od 50 do 150 dni ziemia pokryta jest śniegiem. Do terenów, gdzie najczęściej można spotkać chomika Roborowskiego należy część Rosji, Mongolia, Mandżuria, pustynia Gobi a także północne Chiny (pustynia Takla Makan w kotlinie Kaszgarskiej). Przeważnie spotykany jest na wysokości 1200 do 1400 m npm.
Gatunek ten został po raz pierwszy opisany w literaturze w 1903 roku przez Konstantina Satunina.

Organy wewnętrzne

Żołądek chomika Roborowskiego jest nieco inny od dżungarskiego i Campbella.. Posiada tak jak one dwukomorowy żołądek, złożony z „przedżołądka” oraz żołądka właściwego (z gruczołami). Jednak u Roborowskiego część pierwsza ciągnie się aż do otworu żołądka właściwego. Otwór ten także nie posiada gruczołów.
Nerki wszystkich chomików karłowatych posiadają rozbudowany mechanizm zatrzymywania wody w organizmie. Mają one zdolność do zatrzymywania kationów. W odróżnieniu od dżungarskiego i Campbella, chomiki Roborowskiego nie posiadają mechanizmów rozkładających nadmiar soli w organizmie.
Boczne gruczoły znajdują się u obu płci na wysokości środka brzucha, jednakże samce mają je znacznie większe. Wydzielina z tych gruczołów ma specyficzny zapach i służy do oznaczania rewiru.

Zachowanie chomików Roborowskiego

Chomik Roborowskiego zachowaniem i zwyczajami nie odbiega zbytnio od pozostałych gatunków chomików. W odróżnieniu do nich nie kopie rozbudowanego systemu nor. Zazwyczaj wykopuje wąski otwór w wydmie, o długości 50 do 150 cm, a zaraz za nim wygrzebuje sobie sypialnię, spełnia ona także rolę spiżarni. Otwór ten ulega dosyć szybkiemu zasypaniu przez piasek. Często korzystają z nor wcześniej już przez kogoś wykopanych. Ponieważ zimy w regionie występowania są dosyć ciężkie, chomiki te uodporniły się na niskie temperatury. Bardzo źle znoszą natomiast przegrzanie. Jest zwierzęciem nocnym, najaktywniejszy jest późnym wieczorem, w nocy oraz we wczesnych godzinach porannych. Pomimo tego, że jest on bardzo żywiołowym zwierzęciem, nie wspina się zbyt często, większość czasu spędzają na podłożu. Jest zwierzęciem przyjaznym człowiekowi i rzadko gryzie. Nie pozwala się zbyt często podnosić, ponieważ jest on bardzo ruchliwy, a na rękach ma ograniczoną możliwość ruchu. Są wspaniałymi okazami do oglądania, natomiast nie nadają się do przytulania i głaskania. Z natury są to samotniki, tak samo jak wszystkie pozostałe gatunki, jedynie w wyjątkowych sytuacjach można je trzymać w grupach. Chomiki Roborowskiego żyją w naturze czasowo, lub na dłuższy czas parami, czasem z własnym potomstwem. Mogą to być nawet duże kolonie. Jednakże trzeba wiedzieć, że w takim układzie w całej grupie jest tylko jedna para chomików zdolna do rozrodu! Zazwyczaj w gnieździe po uzyskaniu dojrzałości płciowej zostają młode samiczki, i wraz z matką dzielą się opieką nad jej następnym potomstwem. Gdy uzyskają dojrzałość płciową opuszczają zazwyczaj gniazdo i zakładają własne kolonie, lub żyją samotnie. W warunkach hodowlanych, gdzie powierzchnia, jaką dysponują zwierzęta jest bardzo ograniczona (wymiary klatki mają się nijak do tysięcy metrów kwadratowych do dyspozycji w naturze) zalecane jest trzymanie również tego gatunku pojedynczo.

Rozmnażanie

W warunkach naturalnych chomiki Roborowskiego rozmnażają się od kwietnia do września. W hodowli rozmnażają się do 7 razy w ciągu roku. Ciąża trwa przeciętnie 19 do 22 dni. Po tym okresie rodzi się około siedem młodych, ważących 1-2g. Odstęp pomiędzy kolejnymi porodami może wynosić nawet mniej niż 30 dni. Młode w 5 lub 6 dniu życia słyszą, w 13 dniu otwierają oczy a po 14 do 24 dniach są już dojrzałe płciowo. Płeć rozróżnia się, tak jak w przypadku innych chomików, na podstawie odstępu pomiędzy odbytem a otworem płciowym. U dorosłych samców widoczna jest także moszna. Samiec razem z samicą opiekuje się młodymi, dlatego nie powinno się go oddzielać od samicy po porodzie.

Odżywianie

Ponieważ regiony zamieszkałe przez ten gatunek nie obfitują w duże ilości pożywienia (tereny pustynne) muszą się chomiki Roborowskiego zadowalać niewielkimi ilościami. Żywią się głównie dostępnymi roślinami, ich nasionami, jedzą również owady i odchody innych zwierząt. Jedzą zioła i trawy. Chomikowi nie wolno podawać dużej ilości słonecznika. Potrzebują do prawidłowego rozwoju białka zwierzęcego i witaminy E. Jedzą trawy, krzaki, ślimaki, pająki. W lecie, gdy mają łatwiejszy dostęp do żywności, jedzą przede wszystkim nasiona piaskowca, groch, nać pietruszki, pszczelnik, wilżynę, turzycę.

Trzymanie chomika w domu

Chomik ten jest tak mały, że należy się z nim obchodzić bardzo ostrożnie. Dlatego nie jest polecany dla małych dzieci, które mogą go po prostu zgnieść. Ciężko jest je utrzymać na rękach, są one w ciągłym ruchu. Ponieważ chomik ten pochodzi z pustynnych rejonów, należy w klatce umieścić pojemnik z piaskiem dla chomików (w żadnym wypadku piasek dla ptaków!). Na ściółkę najlepiej nadaje się piasek lub wiórki konopne. Ze względu na swoje małe rozmiary, powszechnie uważa się, że chomiki te można trzymać w małych klatkach. Jest to bardzo mylne założenie. Chomiki Roborowskiego należy trzymać w dużej klatce, większej niż dla pozostałych gatunków. Dzieje się tak, ponieważ w środowisku naturalnym zwierzęcia roślinność jest bardzo uboga, więc musiał on wypuszczać się daleko od swojej nory w poszukiwaniu pokarmu. Chomiki te potrafią dobrze skakać, ale niezbyt wysoko, dlatego możliwe jest ich umieszczenie w dosyć płaskim akwarium lub terrarium (ale z dużą powierzchnią!). Większość klatek nie nadaje się do trzymania chomików Roborowskiego, ponieważ mają zbyt duże odstępy pomiędzy prętami – co umożliwia ucieczki (lepiej jest użyć klatkę dla myszy niż dla chomików). Kołowrotek powinien mieć około 20 cm średnicy, nie powinien stać bez przerwy w klatce, tylko od czasu do czasu. Jeśli w klatce znajdują się dopiero co urodzone młode, należy bezzwłocznie wyjąć kołowrotek – młode są zbyt niezdarne i mogą sobie bardzo łatwo zrobić krzywdę.