chomik syryjski

Cechy Ogólne
Chomik syryjski jest mniejszy od chomika europejskiego. Waży od 120g (osobniki dziko żyjące) do 160g (osobniki trzymane w laboratoriach oraz trzymane jako zwierzęta domowe). Chomik trzymany w niewoli nie powinien być ani zbyt gruby – kształt walca – ani zbyt chudy – gdy widać im przez skórę kosteczki. Chomik o odpowiedniej masie ciała powinien mieć krępą budowę ciała, a przy bieganiu powinno dać się zauważyć linię talii. Chomik syryjski osiąga 15 do 18 cm długości, natomiast długość ogona wynosi około 8 mm. Temperatura ciała tych zwierząt osiąga 36,8 do 38ºC. Oddychają z prędkością 35 do 135 wdechów na minutę. Częstotliwość bicia serca to od 200 do 500 razy na minutę. Chomiki żyją przeciętnie od 2 do 4 lat. Chomiki widzą bardzo nieostro, są dalekowidzami. Ponadto mają zasięg pola widzenia około 110º. Mają bardzo dobrze rozwinięty słuch, słyszą nie tylko te dźwięki co ludzie, ale również ultradźwięki. Dlatego też śpią ze złożonymi uszami. Najlepiej rozwiniętym zmysłem jest węch. Dzięki niemu chomiki się orientują w terenie, oznaczają rewir swoim zapachem w celach rozpoznawczych. Powonienie służy tym gryzoniom do wyczuwania obcych w swoim rejonie. Dlatego ludzie nie powinni używać perfum czy nowego mydła przed zetknięciem się z chomikiem. Zwierzęta te posiadają wąsy służące im do rozpoznawania swojego położenia, zwłaszcza w nocy. Torby policzkowe służą do chowania pożywienia, są one bardzo rozciągliwe, mogą pomieścić nawet do 20g pokarmu. Po bokach z obydwóch stron posiada chomik gruczoły zapachowe, dzięki którym oznacza on swój rewir. Chomik syryjski jest gryzoniem, co oznacza, że posiada stale rosnące i bez korzeni siekacze.
Dzikie chomiki syryjskie mają złotobrązową górną część ciała (stąd ich nazwa systemowa), a dolną białą. Formy hodowlane mają wiele innych umaszczeń futra, jak na przykład ciemnobrązowe, czarne, a nawet srokate nie są rzadkością. Gryzonie hodowlane posiadają również różne długości futra. Wyróżnić tutaj należy chomiki długowłose, tak zwane angora, satynowe, krótkowłose oraz rex. Rozbudowany opis rodzajów futra u chomików syryjskich znajduje się.
Przykładowe odmiany kolorystyczne oraz futra u chomika syryjskiego:

• chomik syryjski ubarwiony dziko (góra złotobrązowa, dół biały) jest bardzo witalny, jest również odporniejszy na choroby od pozostałych ras; samce są bardzo agresywne w stosunku do innych chomików
• chomik syryjski srokaty (barwy – dzika, beżowa, szara, czarna i brązowa i wiele innych, mogą posiadać różne kolory oczu) jest bardzo lękliwy i trudny do oswojenia; ponadto odznacza się dużą nerwowością, co powoduje, że bardzo trudne jest utrzymanie razem parki; jest nieco większy od pozostałych ras
• chomik syryjski satynowy (posiada sierść podobną do pluszu, jest ona jedwabiście błyszcząca, chomiki satynowe mogą posiadać sierść zarówno krótką jak i długą) jest raczej pokojowo nastawiony do osobników innych ras, natomiast wrogo do osobników tej samej rasy, szybko można zdobyć jego zaufanie
• chomik syryjski panda (w rzeczywistości panda jest również chomikiem srokatym ale nieco mniejszym, ma ubarwienie brązowe/czarne z białym, głowę ma brązową lub czarną, pręga grzbietowa ciągnie się przez całe plecy, reszta powinna być biała; najczęściej jednak pandą nazywamy również chomiki, które mają więcej kolorowych plam na futrze
• chomik syryjski angora (długa jedwabista sierść, różnorodne ubarwienie, futro jest bardzo miękkie i może osiągać długość nawet do 8 cm); futro samców jest zazwyczaj dłuższe niż u samiczek; samiczki często mają dłuższe futro tylko w tylnej części ciała, co tworzy tak jakby „spódniczkę”); przyjęło się, iż jest on bardzo łagodny również w stosunku do innych chomików, oraz że jest przyjaźniejszy i wierniejszy od innych ras, aczkolwiek nie jest to informacja potwierdzona faktycznym zachowaniem gryzoni; wymaga pielęgnacji grzebieniem z dużymi zębami, ponieważ futro się filcuje i mechaci.

Pochodzenie i występowanie

Naturalnym obszarem na którym spotykane są chomiki syryjskie jest wyżyna Aleppo w północnej Syrii. Jest ona tak niewielka ( zaledwie 10-15 tyś. kilometrów kwadratowych), że żyjące tam chomiki zostały uznane przez IUCN za gatunek zagrożony wyginięciem.
Pierwsza wzmianka w literaturze na temat chomika syryjskiego pochodzi z roku 1797. Gryzoń został opisany przez braci Russel w „History of Aleppo”. W 1839 roku G.R. Waterhaus (określany potem jako odkrywca chomika złocistego) przy współpracy z Londyńskim Towarzystwem Zoologicznym opisał i nadał mu nazwę Mesocricetus auratus. Przez długi czas uznawano chomika syryjskiego za gatunek zaginiony lub wymarły. Po raz kolejny „odkryty” został on przez profesora Israela Aharoni 12 kwietnia 1930 roku. Złapał on samicę chomika złocistego z 12 młodymi. Trzy z młodych przeżyły podróż do Jeruzalem i zostały przez profesora rozmnożone w Henbrew Universitz of Jerusalem. Z tych kilku wywodzą się wszystkie obecne domowe i laboratoryjne chomiki syryjskie. W 1931 roku chomiki zostały przesłane do Anglii a w 7 lat później do Stanów Zjednoczonych. Do około 1945 roku chomiki zadomowiły się w większości państw europejskich. W tym też roku został w Anglii założony pierwszy „klub chomika”.

Zachowanie dziko żyjących chomików syryjskich

Dziko żyjące chomiki złociste uznawane są za szkodniki w swojej ojczyźnie. Osiedlają się często na obrzeżach pól uprawnych. W Syrii jest w dzień w lecie (w okresie dojrzewania zbiorów) bardzo gorąco. W nocy natomiast temperatura znacznie opada. W zimie z kolei jest bardzo zimno. Chomik musiał się zatem przystosować do takich warunków temperaturowych i pogodowych. W lecie przesypia on gorący dzień w swojej norze. Nora wykopana jest zazwyczaj na głębokość 40 do 90 cm. Na takiej głębokości nawet w upalny dzień jest w środku chłodno, około 10ºC. Jeśli chomikowi jest za ciepło, kopie on głębszą norę, jeśli za zimno – nora jest płytsza. Jama chomika jest złożona z kilku komór, przeciętnie 3 do 5. W największym pomieszczeniu gryzoń umieszcza swoje zapasy, czasem na zapasy zużywa on więcej niż jedno pomieszczenie. W drugiej co do wielkości dziurze chomik składa wszelkie napotkane na swojej drodze miękkie i przytulne materiały jak siano, trawa czy kwiaty. Komora ta służy mu jako gniazdo, tu przesypia on gorące dni i zimę oraz wychowuje młode. Jedno z pomieszczeń służy chomikowi za toaletę – wykopana jest ona jak najdalej od gniazda i zapasów.
Łowy dzikich chomików trwają zazwyczaj od 1 do 5 w nocy. Dzięki swojemu doskonale rozwiniętemu powonieniu oraz słuchowi może on bez problemów znaleźć w nocy pożywienie. Ponieważ Syria nie jest zbyt urodzajnym terenem zwierzę musi spędzić dużo czasu na poszukiwaniu pożywienia. Tylko w lecie dostępna jest wystarczająca ilość pożywienia, dlatego chomiki wykształciły zdolność „chomikowania” zapasów.
W warunkach naturalnych chomik złocisty przesypia zimę. Temperatura ciała oraz funkcje organizmu są ograniczone do minimum, wręcz może się wydawać, że chomik umarł. Ze snu zimowego chomiki wybudzają się tylko w celu skorzystania z zapasów lub toalety.
W warunkach hodowlanych chomiki bardzo rzadko zapadają w sen zimowy. Dzieje się tak tylko wtedy, gdy temperatura pomieszczenia, w którym przebywają, spada poniżej 5ºC. Chomików po zapadnięciu w sen zimowy nie powinno się wybudzać, jeśli jednak jest to konieczne należy to robić bardzo powoli i ostrożnie, a temperaturę podnosić stopniowo.

Rozmnażanie

Ciąża u chomików syryjskich trwa przeciętnie 16 dni. Po tym okresie samica rodzi przeciętnie 2 do 5 młodych. Ponieważ chomiki są bardzo płodne, możliwe jest nawet do 8 porodów rocznie, jednakże bardzo one wyniszczają samicę. Po około 38-40 dniach młode są już w pełni dorosłe i gotowe do rozrodu.

Odżywianie

Chomiki syryjskie żywią się przede wszystkim roślinami, świeżymi jak i suszonymi, liśćmi, korzeniami, owocami, orzechami i nasionami. W ich diecie ma również miejsce pokarm zwierzęcy. Chomiki żywią się owadami dorosłymi (w formie imago) i ich stadiami przejściowymi, jak poczwarki czy larwy. Nie pogardzą również ich jajeczkami. Chomiki mogą w środowisku naturalnym zjadać nawet małe ssaki.

Trzymanie chomika w domu

Zalecane są dla chomików syryjskich duże klatki (minimalna powierzchnia to 80 na 40 cm). Im większa jest klatka tym lepiej się w niej czują. Optymalna powierzchnia dla dorosłego chomika syryjskiego równa jest 1 m². Klatka nie powinna stać w miejscach narażonych na szybkie zmiany temperatury, oraz w przeciągach. Kołowrotek dla chomika syryjskiego powinien mieć około 25 cm średnicy, mniejsze są za małe, co może prowadzić do wykrzywienia bardzo ważnych dla chomika wąsów, do wypadnięcia chrząstek międzykręgowych. Nie powinno się używać kul „dla chomików”, są one szkodliwe dla zdrowia chomika.