kot syjamski

Kot Syjamski

Kot hipoalergiczny!

Prawdopodobnie najbardziej znana ze wszystkich ras. Dzisiejszy kot syjamski różni się od tych znanych we wczesnych latach XIX w. choć oczywiście zachował swoje barwy punktowe wywołane himalajskim genem, który ogranicza zabarwienie do twarzy, uszu, łap i ogona. Koty te były zaprezentowane w 1871 r. brytyjskim i amerykańskim dyplomatom w Kryształowym Pałacu Królewskim w Londynie, jako Siam. Przy tej okazji wydano również katalog z rysunkami dokumentujący zdarzenie tej prezentacj. Inną kluczową datą jest 1884 r. w którym to roku konsul brytyjski Owen Gould wysłał dwa Focze Syjamy (focze czyli o bardzo ciemnych barwach punktowych) do swojej rodziny w kraju. Był to prezent od króla Syjamu Chulalongkorna. Dlatego też niektórzy uważają, że rasa „królewska” była czysta i ta data jest ważniejsza jako data odkrycia i odnotowania Syjamów.
W latach 80-tych XIX w. spisano po raz pierwszy standard tej rasy. Opisano go jako smukłego kota, niepodobnego do kota europejskiego o zagiętym ogonie i o lekkim zezie (te 2 ostatnie cechy są obecnie wadami). Legenda mówi, że damy na królewskim dworze wieszały pierścionki na kocich ogonach co je wykrzywiło a ich strażnicza natura wywołała zeza – rzecz jasna to tylko legenda. Legendy również przekazują, że był to znany kot królewski Syjamu (dziś Tajlandia). Miszkał w pałacu a nieproszonych gości atakował z ukrycia. Był również ulubieńcem w świątyniach.

Kot Syjamski Foczy

Syjamskie To koty ładne, wymagające i bardzo zazdrosne. Ilustrowane manuskrypty pochodzące z lat 1351-1767 r. ze stolicy Syjamu, Ayutthayi, przedstawiają miedzy innymi kota Syjamskiego. Z opisów wynikało, że gatunek tego kota starannie podtrzymywano i dbano o jego czystość. Część z nich zamieszkiwała ulice krzyżując się z innymi rasami kotów. W XVII w. Simon Pallas – niemiecki przyrodnik napotkał Syjamy wolno żyjące w centralnej Rosji, lecz nie wiadomym jest skąd koty te znalazły się w tym miejscu.
Pierwszy czempion tej rasy nazywał się Wankee i zyskał ten status w Anglii na wystawie w 1896 r. (miał jeszcze krzywy ogon).

Kot Syjamski

Rasa ta skupiła na sobie duże zainteresowanie, które wkrótce zaczęło narastać. Oryginalny królewski kot Syjamski miał brunatne zabarwienie punktów (foczy point), niektóre Syjamy miały jaśniejsze barwy punktów przez co zostały wkrótce uznane jako oddzielna rasa zwana Czekoladowym Pointem. Naturalnie występująca jaśniejsza maść dała również początek barwie futra szarego z odcieniem fioletu. W rezultacie ta odmiana została zaklasyfikowana pod nazwą Blue Point. Ciemnobrązowe znaczenia, zwane inaczej foczy point są do dziś wśród ortodoksyjnych wielbicieli tego gatunku najważniejszą cecha Syjama (nie uznają innych barw).

Kot Syjamski

Z rosnącą wiedzą na temat genetyki kolorów, hodowcy zorientowali się, że można rozszerzyć linie kolorów dla tej rasy, poprzez robienie rozsądnych krzyżówek i przez selekcje by osiągnąć w rezultacie doskonały typ Syjama. Czerwona seria tych kotów została uzyskana przez krzyżowanie z czerwonym pręgowanym i szylkretowym. Brytyjska GCCF i CA uznały wszystkie krótkowłose Pointy orientalnego typu jako Syjamskie i podobnie postąpiły inne związki w szczególności FIFe. Inne jak CFA, akceptują jedynie cztery oryginalnie występujące kolory Syjamskich oraz zarejestrowała czerwone i pręgowane.
Należy do grupy kotów hipoalergicznych.
Zobacz tez: Alergia na kota

Charakter i opieka

Typowy Syjamski kot ma ekstrawertyczną osobowość. Jest bardzo związany z człowiekiem, żywy inteligentny i niezwykle rozmowny. Koty Syjamskie nie lubią być pozostawiane same na dłuższy czas. Czują się lepiej hodowane w parach lub grupach. Są naturalnie czyste. Krótkie drobne futro jest utrzymywane w dobrym stanie przez zwykłe głaskanie lub wycieranie szmatką. Duże uszy wymagają regularnego czyszczenia. Powinien posiadać mnóstwo zabawek i przedmiotów do drapania.

---

Charakterystyka

Kat. – syjamskie i orientalne
Budowa ogólna – średniej wielkości, długi i szczupły
Futro – bardzo krótkie, drobne, jedwabiste i leżące przy skórze
Głowa – głowa średniej wielkości w proporcji do ciała w kształcie klina z prostymi liniami zaczynającymi się przy nosie i stopniowo rosnące w kierunku uszu, brak przełamania na bokobrodach
Nos – długi i prosty Broda – średniej wielkości i tworzy pionową linię z czubkiem nosa
Oczy – średniej wielkości w kształcie migdała i lekko skośne w kierunku nosa idące z linią klina
Uszy – duże i spiczaste, szerokie u podstawy i umiejscowione tak że kontynuują kształt klina
Ciało – jest długie i szczupłe dobrze umięśnione lecz delikatne i eleganckie, ramiona nie powinny być szersze niż biodra
Nogi – długie i drobnokostne, proporcjonalne do ciała
Łapy – małe i owalne
Ogon – bardzo długi i cienki, zwężający się do małego koniuszka.

---

Standard FIFe

SIA – kot syjamski (Siamese)

Poniżej kody cech zewnetrznych kota, ustalone przez organizacje FIFe. Wszelkie zmiany i aktualny opis dostepny na stronach Organizacji. Federation Internationale Féline
Standard wystawienniczy rasy: PDF
Uznane wariacje kolorów:
Dymne: BAL/SIA n/a/b/c/d/e/f/g/h/j/o/p/q/r A

Kolory futra
n – czarny (black)
a – niebieski (blue)
b – czekoladowy (chocolate)
c – liliowy (lilac)
d – rudy (red)
e – kremowy (cream)
f – szylkret czarny (black tortie)
c g – szylkret niebieski (blue tortie)
h – szylkret czekoladowy (chocolate tortie)
j – szylkret liliowy (lilac tortie)
o – cynamonowy (cinnamon)
p – płowy (fawn)
q – szylkret cynamonowy (cinnamon (sorrel) tortoiseshell)
r – szylkret płowy (fawn tortoiseshell)
Cechy dodatkowe
A – oczy- ciemny niebieski